σπονδίζω

(I)

ΜΑ [σπονδή]

σπένδω, κάνω σπονδή

μσν.

μέσ. σπονδίζομαι

συνθηκολογώ με κάποιον.

————————

(II)

Μ

χρησιμοποιώ σπονδείους στον στίχο μου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μτγν. τ. τού σπονδ-ειάζω, κατά τα ρ. σε -ίζω].